O día do nacemento do príncipe Estanislao sería lembrado para sempre con letras destacadas nos anais do antigo e poderoso reino de Sofrovia debido á potencia dos berros que emitiu en canto viu a primeira luz. Era só o anticipo da xuventude intensa, apaixonada e rebelde do que anos despois acabaría sendo o rei Tanis I, o Mocos. Estanislao era longueirón, cabezolo e narigudo, pero tiña un sorriso que encadeaba a todo o mundo. Educado por un equipo de pedagogos do palacio real, vivía rodeado de luxos. Os seus desexos cumpríanse ó instante, xa fora calquera ocorrencia para xogar ou calquera antollo para alomorzar ou cear. Os seus amigos alcumábano "o Mocos", xa que sempre que lle proía o nariz metía o dedo en busca de mozos cos que facía boliñas que empregaba nos seus xogos.
