En grupo abeliano Seis ou sete mozos circulan durante unha semana por diversos lugares equivalentes a calquera outros. Situados á marxe da sociedade, observan e interveñen. A súa vontade maniféstase con inusual potencia persuasiva, modifíca o comportamento das persoas, dilúe os conflictos. Os compoñentes do grupo, indiscernibles como individuos pola peculiar forma de narración, saben con certeza o que non queren. Prefiren evitar a condena de traballar para que outros vivan plenamente. E sobre todo, queren irse, non importa a onde, malia ser conscientes de que o mundo é igual en todas partes. A voz narradora de grupo abeliano distínguese pola súa memoria selectiva, o constante ton irónico e unha relativa imprecisión comenenciuda.
