Flanagan pensa que se converteu nun fuxitivo desque rompeu con Branca. Aparentemente, despois dun ano saíndo xuntos, aquela ruptura fora suave, civilizada, incolora, inodora e insípida. Flanagan pensa que un detective coma Deus manda non ten porque ter parella. Un detective de verdade ten que namorarse volcanicamente dalgunha moza, e mellor se ó final resulta que é a culpable do caso que está investigando. Iso si que dá pé a despedidas interesantes.
